جراب الحاوى

كتاب...نوتة بيضا مرسوم عليها بالفضى - اتنين فى الحقيقة عشان فيه واحدة خلصت بس ماينفعش استغنى عنها دلوقت... قلم جاف توب،كل الأنواع التانية بتخلى خطى سئ جدا وهو مش ناقص يعنى...قلم رصاص بين صفحات الكتاب ،من ساعة ما عيطت وأنا بقرأ قمر على سمرقند فى المواصلات وبعدها فضلت ادور على الجزئية اللى خلتنى أعيط كتير جدا وانا مابسيبش القلم الرصاص

الموبايل اللى بيختفى فجأة وأفضل أدور عليه بالساعة مع انى سامعة صوت رنته..السماعات - مهمة جدا السماعات خصوصا لو الواحد قرر يمشى...فلاشة...الأم بى ثرى

نظارتى الشمسية اللى بقالى ييجى سنة مثلا مالبستهاش...هاند جيل - ظريف..واحسن من المناديل اللى بنسى دايما انى أشتريها...سبراى بلو لايدى...معطر الفم - باضحك أوى لما بفتكر السبب الداخلى اللى بيخلينى أشتريه كل ما يخلص ؛ فى الأفلام الأجنبى دايما لما ييجى حد يستعمله يروح قايل لنفسه"ماحدش عارف امتى ممكن تحصل"..طبعا يقصدوا البوسة

:D

شوية فكة من الجنيهات الفضة اللى الواحد مش عارف يتخلص منها أبدا دى..والمحفظة الحمرا اللى حبيتها جدا اول ما شوفتها مع انى أصلا مابحبش الأحمر أوى - المحفظة دى على فكرة مش عشان احط فيها فلوسى لانى دايما برمى كل الفلوس فى الشنطة وبعدين ابقى اجمعهم فى آخر اليوم،انما المحفظة دى للصور وورق كتير زى اول تذكرة حضرت بيها حفلة فى الساقية وورقة جورنال كانت مرمية على الأرض وأكتشفت ان مكتوب فيها شعر لمحمود درويش وورقة مكتوب فيها ازاى اصلى صلاة الإستخارة وجنيه نصين من آخر فلوس كانت فى جيب جدو يوم ما مات. كان فيه ورق تانى كتير ..بس انا قررت انه مايستاهلش

البطاقة...ورخصة السواقة اللى بقت موضوع الإفيه الجديد بتاعى انا لأنى بقى مسموح لى أسوق..وفجأة كل اللى سايق عربية بقى بيرتكب اخطاء وانا ممكن اوقف العربية وأنزله وأسوق انا بداله كمان ومش هايقدر يتنفس لانى هاهدده بالرخصة بتاعتى

السبحة اللى إدتهالى تسنيم...وورقة كتبلى فيها "اللى بيجيلى دايما فى الأحلام" فى يوم قديم مسروق من الدنيا

بونبونى عشان لو قابلت اى طفل

الحمد لله ان كل اللى بيستغربوا من تقل شنطتى مش فاكرين لى اى مرة قولت فيها بقلب جامد

"انا عمرى ما هاشيل شنطة أبـــــداً..شنط إيه ووجع راس إيه..أبــــــــــــــــــــــــداً"

بس كمان مش واخدين بالهم ان التقل دا مش من الحاجات وبس،دا من كل المعانى والذكريات اللى الحاجات دى شايلاها